சிங்கையில் பள்ளி

குடும்பத்தை அழைத்து வர தேவையான வேலைகளை முடித்த பிறகு தங்குவதற்கான இடத்தை தேட ஆரம்பித்த பிறகு இதில் உள்ள நெளிவு சுளிவுகள் தெரியவந்தன.

சுமாராக ஒரு சிறிய குடும்பம் தங்குவதற்கு ஓறை வீடு போதுமானது ஆனால் அந்த மாதிரி வீடுகள் வாடகைக்கு கிடைக்காது ஏனென்றால் அவை “சேவா” வீடு என்று இங்குள்ள குறைந்த சம்பளம் உள்ளவர்களுக்காக வீடமைப்பு கழகத்தால் கொடுக்கப்படுவது.சரி,ஈரறை வீடுகளை பார்க்கலாம் என்றால் சம்பளத்தில் பாதியை வைக்கவேண்டி இருந்தது.பிழைக்க வந்துவிட்டு பாதியை வாடகைக்கே கொடுத்துவிட்டு மீதியை என்ன செய்வது என்ற எண்ணம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.அதோடு எந்த இடத்தில் வீடு பார்ப்பது என்ற குழப்பமும்.கூடிய வரை ஆரம்ப பள்ளி பக்கத்தில் இருக்குமாறு பார்க்கலாம் என்று நினைத்து வாடகை வீடு பார்க்கும் முகவரை அனுகினேன்.

என்னுடைய நிலமை மற்றும் என்னுடைய நிதிநிலமையை கருத்தில்கொண்டு அந்த முகவர் வேறொரு யோஜனையை முன் வைத்தார்.ஆதாவது ஒரு அறையை வாடகையை எடுத்துக்கொள்வது,அதில் கொஞ்ச நாள் தங்கிக்கொண்டு மேற்கொண்டு யோசிப்பது.

இந்த யோஜனை சரியாக வரும் என்று தோன்றியதால் அப்படியே பார்க்கும்படி சொன்னேன்.

அவர் பார்த்த இடங்களில் எல்லாம் குடும்பத்துக்கு வீடு கொடுக்கமாட்டோம் என்று சொல்லிவிட்டார்கள் அதோடு நாங்கள் சமைக்கவேண்டும் என்ற வேண்டுகோளை நிராகரித்தனர்.

இப்படியே நாட்கள் போய்கொண்டிருந்த போது ஒரு நாள் முகவர் அழைத்து ஓர் அறை மட்டும் வாடகைக்கு விடுகிறார்களாம் அவர்களும் இந்தியர்கள் தான்,பார்க்கலாமா? என்றார்.வேறு வழியில்லாத்தால் போய் பார்த்தேன்.

600 வெள்ளி வாடகை வேறு சாமான்கள் எதுவும் சொல்லிக்கொள்ளும் மாதிரி இல்லை.நம் அவசரத்துக்கு ஏதாவது கிடைத்தால் போதும் என்று ஒப்புக்கொண்டு தங்க ஆரம்பித்தேன்.மனைவி மக்களும் வந்த பிறகு அந்த ஒரு அறை போதவில்லை அதுவும் இல்லாமல் அந்த வீட்டு ஓனர் தொல்லைகளும் அதிகமாக ஆரம்பித்தது.

சமைத்து நாங்கள் சாப்பிடவைத்திருக்கும் பொருட்கள் காணாமல் போக ஆரம்பித்தது அன்புத்தொல்லையாக எங்களையே சமைக்கச்சொல்லி கேட்க ஆரம்பித்தார்கள்.அதோடிலில்லாமல் அவர்கள் பையன் பிரச்சனை என்று வீட்டின் உள் வேறு பிரச்சனைகளும் எழ ஆரம்பித்தது.

அந்த சம்யத்தில் பையனின் பள்ளிக்கூடம் சேர்ப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்து ஒரு பள்ளியில் போய் விஜாரித்தோம்.அதன் முதல்வர் விபரங்கள் கேட்டு நுழைவு தேர்வு எழுதச்சொல்லி அப்போதே தேர்வும் வைத்துவிட்டார்.அதன் முடிவுகளை அப்போதே பார்த்துவிட்டு உங்கள் மகனை Primary ஒன்றிலிருந்து வரச்சொல்லுங்கள்,அப்போது தான் அவன் அடிப்படை நன்றாக இருக்கும் என்றார்.மகனின் படிப்பில் சுமார் 1.5 வருடங்கள் துண்டு விழுவது கண்டு அதிர்ந்தேன்.சரி மற்றொரு பள்ளியில் முயற்சிக்கலாம் என்று வேறொரு பள்ளிக்கு போன போது அங்குள்ள முதல்வர்,முதலில் நீங்கள் போன பள்ளி சொன்னது தான்,வேறு வழியில்லை என்றார்.அப்போது தான் சிங்கையில் உள்ள Network புரிந்தது.

முதல் பள்ளி தேர்வு வைத்தவுடனே அதை அவர்கள் துறைக்கு அனுப்பிவிட்டார்கள் போலும்,அதனால் எங்கு போனாலும் இதே பதில் தான் கிடைக்கும் என்பது தெரிந்து போனது.
வேறு வழியில்லாமல் பையனை முதல் வகுப்பில் சேர்த்தேன்.1.5 வருடங்கள் அனாமத்தாக போனது.